در ادامه مقالات گذشته در مورد مرخصی زندانیان بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری، به بیان شرایط اعطای مرخصی زندانیان طبق آییننامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور مصوب 1384 پرداختیم و در این مقاله به ادامه شرایط اعطای مرخصی زندانیان طبق آییننامه اجرایی میپردازیم:
* طبق ماده 225 آییننامه اجرایی، مدت مرخصی زندانیان جزء مدت محکومیت آنان محسوب میشود، لیکن در صورت غیبت، روزهای غیبت جزء مدت محکومیت محاسبه نمیشود و چنانچه زندانی پس از اعطای مرخصی غیبت نماید، علاوه بر مجازات قانونی برای بار اول به مدت 6 ماه و برای بار دوم یک سال و برای نوبت سوم تا پایان مدت محکومیت از مرخصی محروم خواهد شد و در صورتی که زندانی پس از پایان مرخصی به زندان بازنگردد و توسط مأمورین دستگیر و تحویل زندان شود تا پایان مدت محکومیت از مرخصی محروم خواهد شد.
* طبق تبصره ماده 225 چنانچه غیبت زندانی به تأیید دادستان محل، رئیس حوزه قضایی بخش که عهدهدار وظایف دادستان میباشد و یا شورای طبقهبندی، موجه تشخیص داده شود، زندانی غایب از مرخصی مشمول حکم این ماده نخواهد بود.
* بر اساس ماده226 آییننامه اجرایی، زندانیانی که در حین مرخصی و یا اشتغال خارج از زندان مرتکب جرم عمدی میشوند، برای بار اول تا یک سال و برای بار دوم تا دو سال و برای بار سوم تا سه سال از مرخصی محروم خواهند شد.
* چنانچه زندانی در پایان مدت مرخصی به زندان مراجعه ننماید، طبق ماده 228 آییننامه، رئیس زندان باید ضمن اقدام لازم برای دستگیری زندانی و بازگشت وی به زندان مراتب غیبت را بلافاصله برای تشریفات مربوط به ضبط تأمین دریافت شده به مقام قضایی مربوط اعلام نماید. مقام قضایی مربوطه نیز باید نتیجه اقدامات مربوط به ضبط تأمین دریافت شده را برای درج در پرونده به زندان منعکس نماید.
درباره این سایت